KULTURA (NIE)POPULARNA A EDUKACJA
Kiedy: 18.04.2007 r.
Miejsce: Instytut Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego
Organizator: Instytut Pedagogiki Zakład Pedagogiki Społecznej
Instytut Pedagogiki Zakład Pedagogiki Społecznej zaprasza na konferencję naukową KULTURA (NIE)POPULARNA A EDUKACJA
Program konferencji
10.00Otwarcie konferencji – Maria Mendel (Uniwersytet Gdański)
Prezentacje i dyskusje:
• Dzieciństwo wpisane w nowy kontekst społeczno-kulturowy
Barbara Smolińska-Theiss (Uniwersytet Warszawski)
• Dwa światy kultury: „nowe zniewolenie” i „święta przestrzeń”
Wiesław Theiss (Uniwersytet Warszawski)
• Kulturowa logika konwergencji mediów. Co z Harrym Potterem
zrobiłby Jezus?
Damian Muszyński (Uniwersytet Gdański)
12.30 – 13.00 Przerwa
13.00 – 15.00 Prezentacje i dyskusje
• Popularne/niepopularne. Korporacje, władza, odbiorcy
Marek Ejsmont, Beata Kosmalska (Uniwersytet Gdański)
• Komputer w projektach edukacyjnych
Grażyna Penkowska (Uniwersytet Gdański)
• Widziane oczyma dziecka – świat postrzegany w rysunkach
Małgorzata Karczmarzyk (Uniwersytet Gdański)
• Bez tytułu.
Tomasz Szkudlarek (Uniwersytet Gdański)
15.00 Zakończenie konferencji
„Ninety percent of everything is crap”
Sturgeon`s Law
Kultura popularna, pomimo iż już od schyłku XIX wieku jest obecna w strukturach społecznych, budzi nadal wiele kontrowersji i dyskusji. Popularna, a więc w ocenie jej krytyków, bezwartościowy, kulturopodobny produkt taśmowo oferowanego przez wielkie korporacje [T. Adorno, M. Horkheimer]. Czy wobec tego, takie McSzatańskie [B. Dobroczyński] produkty, jak kolorowe czasopisma, filmy, gry video, komiksy, Internet, muzyka popularna mogą być zabarwione aksjologicznie? Nie tylko mogą, ale są nośnikiem pewnych idei, wartości, stylów życia. Analizując teksty kultury masowej można odtworzyć wyrażane przez nią wartości i ich stosunek do systemów wartości społeczeństwa, zrekonstruować instytucje oraz stosunki i typy społeczne przekazywane przez środki komunikacji masowej wraz z ich propagandową rolą [A. Kłoskowska].
Jednym z celów konferencji, dotyczącej relacji pomiędzy kulturą popularną a edukacją, jest próba odpowiedzi na pytanie: dlaczego system edukacji nie absorbuje treści popkulturowych. Czy dlatego, że wciąż silny jest opór instytucji edukacyjnych, będących „strażnikiem” kultury kanonicznej, przed Myszką Miki, Harrym Potterem, Madonną (ikoną, ale popkultury)? Czy może, podobnie jak XVII wieczni purytanie, szkoła sądzi, że wszystko co odciąga człowieka od przygotowywania swojego zbawienia jest z natury złe?
Ocena kultury popularnej powinna być zróżnicowana, ponieważ obok wytworów wysokiej jakości znajdują się także artefakty przeciętne, czy wręcz mierne. Dostrzega się najczęściej te ostatnie i na tej podstawie dokonuje się negatywnego wartościowania kultury popularnej. I nawet jeśli dziewięćdziesiąt procent to „bzdury”, to warto odnaleźć w popkulturze i wykorzystać sturgeonowskie dziesięć procent tego, co wartościowe.
Z pewnością nie można ignorować kultury popularnej, skoro oficjalny spis ludności w Wielkiej Brytanii wykazał, że trzysta dziewięćdziesiąt tysięcy osób deklaruje się jako wyznawcy religii Jedi (religii wymyślonej przez scenarzystów filmów Gwiezdne wojny).
Serdecznie zapraszamy do udziału w dyskusji!
|
Uprzejmie informujemy, że używamy plików cookie (tzw. ciasteczek)
i podobnych technologii w celach autoryzacji, zbierania statystyk i ułatwienia korzystania z serwisu Uniwersytetu Gdańskiego.
Korzystając z naszych stron wyrażasz zgodę na ich użycie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami Twojej przeglądarki.